DNA
Omdat ik zelf nog wel eens het lezen van het voorwoord over-sla, ben ik zo vrij een gedeelte hiervan te herhalen:

Het DNA - onze genetische code - zit zoals u weet verstopt in de kern van de cellen van elk levend wezen. Er is al veel over geschreven. Wat opvalt, is dat de vraag wie de code leest eigenlijk nooit gesteld wordt, terwijl dit toch een logische voor de hand liggende vraag zou zijn. Een boek wordt immers ook gelezen en dit lezen wordt niet gedaan door uw ogen of uw hersenen maar door u!
In dit boek zal ik o.a. trachten uiteen te zetten wie dit leeswerk verricht en niet alleen het leeswerk maar ook het werk dat ermee annex is zoals het maken van nieuwe cellen en nog veel meer.

Z i e l e n
M.i. zijn er twee zielen:

1. Het ik / de ziel
Hieronder versta ik uw karakter, uw persoonlijkheid of te wel uw bewustzijn.

2. De biologische ziel
Deze ziel leest om maar wat te noemen ons DNA.

De Russische filosoof Constantin Karmanov (zal zijn naam hierna afkorten met de letter K.) noemt de tweede bewoner het coördinerende subject van het fysieke lichaam. Omdat ik dit te
veel een mond vol vind noem ik het de biologische ziel. Hierna afgekort met bioziel. Deze is te vergelijken met een aannemer die op basis van een blauwdruk - die zij van een architect (de

Inleidng 2/3

bron) heeft gekregen - het huis bouwt en onderhoudt. Dus be-halve door de ziel wordt het lichaam ook bewoond door de bio-ziel. De afzonderlijke cellen hebben een eigen bioziel, oftewel een celziel. Natuurlijk is het niet zo dat iets bestaat wanneer het een naam heeft. Zowel de ziel als de bioziel is:

1. Onzichtbaar
2. Immaterieel
3. Oneindig groot

S a m e n w e r k i n g t u s s e n d e z i e l e n d e
b i o z i e l
Men zegt dat het de ziel is van de schilder die een schilderij maakt (met hulp van de bioziel en het lichaam). Het is zo dat wij zonder de bioziel onmachtig zijn, terwijl dit andersom niet zo hoeft te zijn! De mogelijkheden die ontstaan bij meer bewuste wederzijdse samenwerking tussen de bioziel en de ons bekende ziel zijn groot te noemen.

P e r s p e c t i e f
Het vitalisme biedt de volgende perspectieven: Het is belangrijk dat de ziel zich bewust wordt van de situatie waarin zij verkeert. Het type ervaring speelt een belangrijke rol en men kan op dit gebied selectief zijn. Om een voorbeeld te noemen: men kan zijn tijd beter gebruiken door een filosofisch boek te lezen dan een thriller. Overigens is het gezegde 'alles op z'n tijd' hier wel van toepassing. Verder kan men pogen allerlei negatieve gedachtes en gevoelens zo veel mogelijk te vermijden. Ook is het belangrijk dat de ziel goed luistert naar haar bioziel. We horen
vaag of minder vaag (soms hard - wanneer men zich bijvoor-beeld in z'n vinger snijdt) een soort ‘stem’ die ons waarschuwt voor een bepaalde situatie. Wanneer we dit gevoel negeren kan dit vervelende tot desastreuze consequenties

Inleiding 3/3

hebben. Luisteren we er goed naar dan varen we er wel bij. Zie de rubriek 'signalen'. Voor een beperkt aantal opdrachtmogelijk-heden zou men de bioziel mijn slaaf kunnen noemen, maar de nadruk moet hier op 'beperkt' liggen. In het algemeen weten wij donders goed welke opdrachten zin hebben en welke niet. Wij hebben tot nu toe onze belangrijkste compagnon 'de bioziel' over het hoofd gezien, althans voordat u dit boek ter hand nam! De reden hiervoor is duidelijk; de bioziel is immers onzichtbaar. Aan de andere kant zien wij onszelf - zijnde eveneens onzichtbaar - niet over het hoofd. U heeft nu kennis gemaakt met de (uw) bioziel. Hierdoor krijgt u mogelijkerwijs een andere duidelijker kijk op het leven.